مقایسه شاخص‌های اندوتلیوم قرنیه پس از انجام دو روش چرخشی و طولی فیکوامولسیفیکاسیون

هدف: مقایسه تغییرات اندوتلیوم قرنیه پس از جراحی آب‌مروارید متعاقب دو روش فیکوامولسیفیکاسیون طولی (Longitudinal) و چرخشی (Torsional). روش پژوهش: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است که در آن 60 چشم به طور تصادفی و مساوی بین دو گروه به صورت طولی (پالس) و چرخشی فیکو تقسیم شدند. تمام جراحی‌ها توسط یک فلوشیپ با تجربه سگمان قدامی انجام و نتایج نیز توسط یک ارزیاب بی‌اطلاع از گروه‌ها (ماسکه)، مورد بررسی قرار گرفت. قبل از عمل میزان حدت بینایی (VA)، سن و شدت آب‌مروارید هر بیمار ثبت شده و همه بیماران جهت تعیین تراکم سلول‌های اندوتلیوم قرنیه (ECD)، چندشکلی و چندهسته‌ای بودن سلول‌های قسمت مرکزی قرنیه به وسیله دستگاه کانفواسکن ارزیابی شدند. سپس بیماران تحت فیکو قرار گرفتند. سایر متغیرهای ثبت شده شامل زمان انجام فیکو (UST)، مجموع انرژی‌های پراکنده (CDE) وحجم مایع به کاررفته حین عمل بودند. بهترین دید اصلاح‌شده بیماران (BCVA) و نیز شاخص‌های کانفوکال یک ماه پس از عمل مجددا ارزیابی شدند. یافته‌ها: میانگین تراکم سلول‌های اندوتلیوم (ECD) قبل از عمل در دو روش طولی وچرخشی به ترتیب 403± 2761 و 490±2690 سلول در هـر میلی متر مربـع بود که این میـزان پس از عمـل به تـرتیب به 358±2494 و 468±2436 سلول در هر میلی متر مربع کاهش یافت. میزان کاهش ECD و افزایش چند شکلی و یا چندهسته‌ای شدن سلول‌ها، پس از عمل نسبت به مقادیر قبل از عمل در هریک از گروه‌ها از نظر آماری معنی‌دار بود (001/0P<)، اما تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (01/0P>)، هم‌چنین عارضه‌ای در هیچ یک از گروه‌ها مشاهده نشد. به علاوه میزانUST، CDE و حجم مایع به کاررفته حین عمل در بین دوگروه تفاوت معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: انجام فیکوامولسیفیکاسیون در هر دو روش طولی و چرخشی اثرات مشابهی برسلول‌های اندوتلیوم قرنیه اعمال می‌کند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1390؛ دوره 17، شماره 1: 36-31.